De Planetenrovers

Precies op tijd schoot Deneb als een helder vonkje boven de kraterrand uit. De reusachtige röntgentelescoop die in het stof van het Korolevbekken verankerd stond, zwenkte langzaam heen en weer in zijn zware koepeltoren en begon zich optisch te richten. Het rudimentaire brein van de telescoop voerde een geringe richtingscorrectie uit, sloot zich aan op de cesiumklok van de computer van Achterop en wachtte geduldig op het object dat hij opdracht had te volgen.
Een schicht röntgenstraling werd teruggekaatst door het nest van paraboloïde reflectoren en trof het doelzoekend brandpunt. De telescoop vertoonde gematigde belangstelling. Het was nog een paar seconden te vroeg voor de opkomst van Cygnus X-I.
Toen verscheen Cygnus X-I zelf boven de troosteloze maanhorizon, precies op de plaats waar hij hoorde te staan. Er was iets grondig verkeerd.
De telescoop ging hulp halen. De computer van Achterop had er ongeveer 12 nanoseconden voor nodig om alle mogelijkheden te vergelijken met de sterrenkaarten die hij in zijn geheugen had. Geen daarvan kwam hiermee overeen. Nog een fractie van een seconde, en de mogelijkheid van een fout in het instrumentarium werd ook afgedaan. Toen gaf de computer gevolg aan zijn lopende instructies en riep de mensen erbij.